του Ιάσων Βενετσανόπουλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Θέλω να ζήσω κι ας ξέρω ότι θα πεθάνω
Σε μία εποχή που όλο και περισσότερο το artificial Intelligence καταλαμβάνει χώρο, αρχίζω και αναρωτιέμαι τι είναι ανθρώπινο. Τι είναι αυτό που κάνει το ανθρώπινο να ξεχωρίζει;
Σκέφτομαι το λάθος, το σφάλμα, τις ατέλειες, τα τραύματά μας, στοιχεία που από μέσα τους αναβλύζουν θαυμάσιες ιδιότητες.
Τα τραύματά μας είναι συνήθως αυτό που θεωρούμε ελαττωματικό και λάθος πάνω μας. Αυτό για το οποίο μπορεί να κάνουμε χρόνια θεραπεία ευελπιστώντας ότι στο τέλος θα μπορέσουμε να το αφανίσουμε και να το εξαλείψουμε. Αυτό το ίδιο όμως έχει παίξει καίριο ρόλο στην ανάπτυξη των δυνάμεών μας. Αναρωτιέμαι, πώς θα ήταν ένας άνθρωπος χορίς τραύματα. Υπάρχει η πιθανότητα για κάτι τέτοιο;
Και εμφανίζεται το AI φαινομενικά τέλειο στις δυνατότητές του.
Βέβαια σκέφτομαι, και το ΑΙ κάνει λάθη. Δεν το καταλαβαίνει όμως. Για το ίδιο, είτε έκανε λάθος είτε όχι δεν έχει διαφορά. Ο άνθρωπος εντοπίζει τη διαφορά. Η επίγνωση στο λάθος κάνει το λάθος να αποκτά αξία. Σκέφτομαι αν κάποιος δεν έχει επίγνωση του λάθους, τότε αμέσως παύει να έχει αξία και το σωστό.
Πόσο ενδιαφέρον έχει αυτή η τεχνολογία που μας σπρώχνει όλο και πιο κοντά σε αυτό που όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε, να διορθώσουμε, να κρύψουμε. Μήπως το πραγματικό δώρο αυτής της τεχνολογίας είναι ότι μας κάνει πιο σαφές ότι τα στραβά μας είναι η δύναμή μας;
Το AI έχει πραγματικά αποκτήσει απίστευτες ικανότητες, όμως με άνθρωπο δεν μπορούμε να το μπερδέψουμε όσο δεν φέρει τα δικά του τραύματα που θα το σμιλέψουν στη μοναδικότητα του.
Τι είναι όμως το τραύμα;
Σκέφτομαι πως μια καθαρά ανθρώπινη ιδιότητα είναι ότι ο άνθρωπος θέλει να ζήσει ξέροντας ότι θα πεθάνει. Όλα τα όντα σπρώχνουν προς την ζωη, όμως με έναν ενστικτώδη τρόπο. Ο άνθρωπος το κάνει με επίγνωση θανάτου. Αυτή είναι η πρωταρχική θέληση από την οποία ξεπηδούν όλα τα υπόλοιπα θέλω. Έτσι, όσο το ΑΙ δεν γνωρίζει την ύπαρξη του άρα και την ενδεχόμενη ανυπαρξία του δεν μπορεί να έχει θέληση. Χωρίς θέληση δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα το αυθεντικό. Ό,τι παράγει θα είναι απομίμηση της ανθρώπινης έκφρασης.
Κάτω από αυτό το πρίσμα το τραύμα είναι αυτό που διαμορφώνεται ως η καλύτερη δυνατή λύση που ένας άνθρωπος μπορεί να βρει στην ορμή του προς την ζωή. Είναι η έκφραση της θέλησής μας για ζωή σε έναν κόσμο όπου όλα τείνουν προς τον θάνατο.
Έτσι, αν ανησυχούμε ότι το AI απειλεί την ύπαρξή μας μπορούμε να δώσουμε έμφαση στα στραβά μας, να τονίσουμε το κουτσό, το ατελές, το κακοσχηματισμένο. Καθώς αυτό είναι που ποτέ δεν θα μπορέσει να αναπαράγει. Αν ποτέ μπορέσει, τότε θα μιλάμε για άνθρωπο που πιθανότατα να θέλει και θεραπεία 🤣.
Comments